Sjeimes. Het zijn de laatste woorden die de stervende voor het overlijden uitspreekt. En indien de stervende daartoe niet meer in staat is, spreken anderen deze woorden van onze Joodse geloofsbelijdenis uit.
Veelal wordt dan ook Adon Olam gezegd; het gebed waarmee ’s morgens de dag wordt begonnen en ’s avonds de dag wordt besloten. Aan de nacht voorafgaande. Hier in dubbele betekenis.
Het is toepasselijk nu en hier dieper op de tekst in te gaan dan alleen de woordelijke vertaling weer te geven.
ADON OLAM
Heer- Heerser van de wereld, Die reeds koning was toen er nog niets was geschapen.
Feitelijk was G.d nog geen koning. Immers ‘geen koning zonder volk’. Maar het verlangen en de mogelijkheid koning te zijn was bij Hem aanwezig. En het was dit verlangen dat G.d ertoe bracht - als wij het zo menselijk mogen uitdrukken – de wereld te scheppen.
LE’EET NA’ASA WEGÈF’TSO KOL
Nadat alles door Zijn Wil tot stand was gekomen
Het scheppingsgebeuren wordt vaak omschreven als een uiting van G.ds Wil.
Zoals de mens met zijn wil iets ‘in zich’ tot stand brengt – een gedachte, een voorstelling – zo heeft ook G.d – maar dan op een veel hogere, onnavolgbare wijze – ‘in Zich’ de schepping geformeerd.
M.a.w. de wereld in zijn totaliteit én in zijn details is ‘een ‘gedachte, een voorstelling’, oftewel ‘een wilsuiting van G.d. (Hierover later meer)
Comments