Ze is mooi.
Ze ziet er leuk uit.
Lief en aardig.
Elsje.
Ten minste, zo herinner ik mij haar.
Ik had haar in de les.
Brugklas. Spontaan, intelligent. Een heerlijke leerling.
Prachtige, open ogen.
Daar komt ze aan. Leuk; hernieuwd kennismaken na zoveel jaren.
Maar ze loopt mij gewoon voorbij.
‘Elsje! Hé, hallo Elsje,’ roep ik haar toe.
Gelukkig, zij stopt en komt naar mij toe.
Ik kijk haar aan. En zie dat haar ogen neergeslagen zijn. Waarom? Voorzichtig ga ik proberen met haar in gesprek te komen.
Gelukkig maakt zij het mij makkelijk: ‘U was mijn leraar in de brugklas. U vertelde verhalen. Prachtig. U sprak over de natuur. Zó enthousiast, zó inspirerend. Ook ik begon in G.d te geloven. Door u.’
Ze valt stil. Zij wil iets niet zeggen. Ze wil mij geen pijn doen, denk ik. Maar ze moet wel verder. ‘Ik begon allemaal dingen te doen, waarvan ik dacht dat G.d dat wel prettig zou vinden. En ik stopte met dingen, waarvan ik dacht dat G.d het liever heeft dat je dat niet doet. U zult wel begrijpen hoe mijn vriendinnen reageerden. Truttig. Overdreven. Niet goed bij haar hoofd.’
Elsje stopt; valt stil.
Maar dan:‘Ik zit nu in 5VWO. Met ook biologie als studievak. En daar zie ik dat die G.dsWonderen van u helemaal geen G.dsWonderen zijn. Dat alles gewoon, heel logisch, wetenschappelijk goed onderbouwd, verklaard kan worden. Alles is gewoon door evolutie tot stand gekomen!"
Ik denk aan mijn eigen jeugd.
‘Eens,’ zei mijn vader, ‘eens zal ook jij gaan twijfelen aan het bestaan van G.d. Ja, lieve zoon, ook jij.’
‘Nee, Papa,’ dacht ik toen. ‘Mij zal dat niet gebeuren. Ik weet zo zeker dat G.d bestaat, dat ik nooit zal gaan twijfelen!’
Daar was ik zeker van!
En toen gebeurde het. De twijfel… ‘Elsje,’ zeg ik, ‘ook ik heb doorgemaakt wat jij nu doormaakt. Luister. Zonder jou te overtuigen wil ik met jou het traject doorlopen, dat er toe heeft geleid dat ik ben blijven geloven. Geef mij jouw email adres en ik mail jou een artikel toe dat ik kort geleden heb geschreven: ‘De Evolutie van de Eiffeltoren’.
‘Akkoord, Elsje?’
‘Akkoord,’ zegt zij, mij aankijkend.
Wat een mooie ogen…
Commentaires