‘Wij verheugen ons op dit feest over het eeuwig bezit van de Tora, bron van leven en behoud van Israels ziel…
Zeman Simchateenoe, Tijd van onze vreugde.’
Het zijn boven geciteerde woorden van Operrabbijn Rudelsheim. Ook de legendarische rabbijn De Hond schrijft in ‘zijn’ Joodsche Jeugdkrant over deze vreugde van Simchas Touroh-Simchat Tora:
SIMCHAT TORA!
Nee, vreugde, nu ben je geen woord meer! Nu ben je een schepsel levend en lachend! Nu kunnen wij jou vastpakken en kussen en koesteren! O, heerlijk, nu voelen wij je hart kloppen en je bloed stromen!
Nu kunnen we onze armen om je heenslaan en met je dansen, dansen, dansen tegen ons hart aan!
Er is maar één Vreugde op de wereld, één maar, één! En dat ben jij, Tora! Je bent zo énig echt, zo eeuwig eerlijk! Je was voor één bestemd en bij die éne ben je gebleven! En al heeft die éne je duizend maal per dag bedrogen, je bent al die duizenden jaren bij hem gebleven! Alleen voor Israel ben je al die duizenden jaren jong gebleven, zo louter als goud, zo edel als juweel. In z´n ergste armoe ben je bij hem gebleven, zo trouw als een moeder! In z´n diepste schande, heb je hem vastgehouden, zo lief als een kind! Het joodse volk is door alles in de steek gelaten, z´n stad, en z´n land, z´n tempel en z´n arke, z´n koningen en z´n profeten, jij alleen, jij Tora, jij niet, jij nóóit, jij nergens!!! En daarom ben jij onze énige Vreugde!
Kom hier, lach met ons, dans met ons! Bruid, die eeuwig leeft en eeuwig jong blijft, breng ons de vreugde van het uitspansel, breng ons de blijheid van de zon, fluister ons de heilige verwachting in, vertel ons van ´n eeuwig geluk, dans met de chazzen mee, met de gelukkige die de Tora-rol aan z´n borst mag knellen en achter hem wéér zo een Tora-rol en wéér een en dan wéér een, alle Tora-rollen méé, méé, méé. Een zegetocht van Aron Hakodesj voorin naar de Biema in het midden, de sjoel door, om de Biema en nog eens erom en nog eens en dan weer de sjoel door en dan weer de Biema om. Ze zingen met ogen dicht en met zielen open; ze dansen mee met de Tora-rollen rinkelend huppelen als de engelen om G.d’s troon.
SIMCHAT TORA!
’t Sjoeltje heeft de Simche, de vreugde, te gast.
De zevende hemel is neergekomen. De zielen hebben zich in ‘t geluk gestort. De gezichten zijn door G.d’s hand aangeraakt. De rimpels zijn met lachen gevuld. De armoe is in goud gezet door G.d’s zonnige Majesteit. Dat zijn de mensen van de straat niet meer. Dat zijn de ruiters van G.d’s zegewagen. Dat zijn engelen Cherubiem en Ofaniem, dat zijn Serafiem en Er’eliem. Zij dansen langs de hemelbanen. Zij baden zich in de weelde der Vreugde. Waar is hun armoe van zo-even en aanstonds? Zij scheppen emmers gouden Simche uit de bronnen van G.d’s rijkdom! Tora…Tora… Simchat Tora! Voor die vreugde is niemand te oud en niemand te jong!
Nieuwe tekst + verhalen e.d
ALS HET HART
'Leev,' zei de rabbijn, 'betekent in het ivriet-hebreeuws hart. De Tora begint met de letter beeth - soms als b, v of w uitgesproken - en eindigt met de letter lamed. Samen vormen deze twee letters het woord leev=hart. Wat leren wij daaruit?'
En de rabbijn gaf zelf het antwoord op de door hem gestelde vraag: 'Dat zoals wij niet kunnen leven zonder hart, het joodse volk niet kan leven zonder Tora.'
'Mooi,''dacht ik. 'Dat heeft de rabbijn mooi gezegd. Maar toch, toch,' dacht ik, 'had het dan niet omgekeerd moeten zijn? Dat de Tora met een lamed zou beginnen en met een beeth/weeth zou eindigen? Eerst een lamed en daarna een beeth/weeth; dan heb je inderdaad het woord leev. Nu is het omgekeerd.'
Ik vond het een goede vraag. Gelukkig vond ik ook een goed antwoord op deze goede vraag. En het goede antwoord was dat de goede vraag géén goede vraag was geweest. Want die twee letters, de lamed en de beeth/weeth, zag ik wèl in de goede volgorde staan.
U kijkt verwonderd?
Ik leg het u uit. De éérste letter van het woord leev, de lamed, dat is de láátste letter van de Tora. En de twééde letter van het woord leev, de beeth/weeth, dat is de éérste letter van de Tora; de Tora die je na het beëindigen direct opnieuw gaat lezen/leren. Zo komt de lamed van jisraeel dus eerst en de beeth/weeth van bereesjiet daarna.
Het klopt dus; zowel het hart als de redenering. Want dat is wat het leev - het hart doet: het blijft doorgaan met het doorpompen van het zuurstofrijke bloed. Daar leef je door. En zo is het met de Tora. En op Simchat Tora word je daar blij, blij, blij van doordrongen.
Comments