En wie staan er voor de deur?
Het zijn Elsje, Sonja, Audrey en Ard.
‘Het bedankje in de aula vonden wij niet genoeg. Daarom zijn wij hier bij u thuis gekomen. Om u van ons persoonlijk een cadeau aan te bieden.’
Ik kijk, maar zij hebben zo te zien niets bij zich.
Zij zien mijn verwondering. En dan vertellen zij mij wat hun cadeau is:
Ard neemt het woord:
‘Zoals Elsje al gezegd heeft, is G.d – juist doordat u Hem in uw benadering er buiten hebt gelaten – overtuigend bij ons naar binnen gekomen. Ook bij mij. Terwijl ik in het begin het volkomen niet met u eens was.
‘Dat er een Tot Stand Brenger is, is hoogstwaarschijnlijk. Dat heeft u ons door uw benadering duidelijk gemaakt. Hoogstwaarschijnlijk. En even hoogstwaarschijnlijk is het, zo hebben wij begrepen, dat de Tot Stand Brenger een bedoeling heeft waarom Hij ons tot stand heeft gebracht.’
En alsof het ingestudeerd is, verklaren Ard, Elsje, Sonja en Audrey, alle vier tegelijkertijd: ‘Dat is ons cadeau. Onze erkenning dat er een Tot Stand Brenger is. Met een bedoeling. En wij vragen u ons te leren wat die bedoeling is.’
“Neemt u ons cadeau aan?’ Het is Elsje die het mij vraagt.
Slikken, slikken. Mijn emotie wegslikken. ‘Ja. Het mooiste cadeau dat jullie mij hadden kunnen aanbieden!’
Intussen is mijn vrouw binnengekomen. Terug van een pastoraal bezoek. Gauw de keuken in. Even later komt zij met haar heerlijke chocoladekoek en frisdrank de kamer binnen.
‘Tast toe,’ zegt zij uitnodigend. En vervolgens: ‘Zeg maar na: Baroeg atta Ado-naj…’
En mij aankijkend zegt Vrouwlief: ‘Pak het gekregen cadeau maar uit! Les 1.’
Inderdaad, voordat je iets eet of drinkt zeg je een beracha, een kort bedankje aan G.d. Dus spreken mijn VWO-gasten met mij de bijbehorende berachot-dankzeggingen uit. Later wil ik met hen daar dieper op ingaan.
Blij in mijzelf zingend breng ik de gebruikte kopjes, schoteltjes, glazen naar de keuken terug. Dan neem ik – voor hoelang? – afscheid van mijn 5VWO-ers. Jassen aan, sjaal om, sjalom!’
Nog voordat ik de deur voor hen heb geopend, neemt Audry – Beeldschoontje, die kort geleden nieuwe VWO-leerling uit Engeland - het woord:
‘Dit wil ik u – anders dan eerst (in het hoofdstuk Beeldschoon) - laten weten: The most I love is Ard. With a D!’
Opnieuw slikken, slikken. Wat kan het leven toch mooi zijn!
PS. Een voorlopig nawoord: Beste lezers, voorlopig is dit even het eind van de afleveringen in de reeks ‘DE EVOLUTIE VAN DE EIFFELTOREN. OP ZOEK NAAR HET MECHANISME’ In een misschien andere vorm hoop ik – met G.ds hulp - voor u te mogen blijven schrijven.
Comments